کد مطلب:33920 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:175

تالیف «ابوسلیمان زید بن وهب جهنی كوفی» كه ظاهرا نخستین كتابی است كه در این باره تالیف شده است.[1].

«زید بن وهب» هم جاهلیت را درك كرده است و هم اسلام را. او در زمان حیات پیامبر (ص) اسلام آورده و به سوی پیامبر (ص) مهاجرت نموده، اما پیش از رسیدن به خدمت پیامبر (ص) دریافته كه حضرت رجلت كرده است. وی از بزرگان تابعین و راویان ثقه شمرده می شود. «زید بن وهب» ساكن كوفه بوده و در سپاهی كه همراه امام (ع) برای نبرد با خوارج عازم شد، شركت داشته است.[2] البته او نخستین كسی است كه خطبه های امام (ع) را جمع و تالیف نموده، نه اینكه آنها را نوشته و تدوین كرده است، زیرا چنانكه اشاره شد. در همان زمان صدور سخنان و ایراد خطبه های امام (ع) عده ای سخنان و خطبه ها و نامه های امام (ع) را می نوشتند. «زید بن وهب» در سال 96 هجری درگذشته است.[3].

1. فهرست الطوسی، ص 148، مصادر نهج البلاغه، ج 1، ص 51.
2. الطبقات الكبری، ج 6، صص 103 -102، ابوعبدالله محمد بن اسماعیل البخاری، التاریخ الكبیر، دارالفكر، بیروت، 1407 ق. ج 3، ص 407، ابومحمد عبدالرحمن بن ابی حاتم الرازی، الجرح و التعدیل، الطبعه الاولی، مطبعه مجلس دائره المعارف العثمانیه، حیدر آباد الدكن، ج 3، ص 574، حیله الاولیاء، ج 4، صص 174 -171، یوسف بن عبدالله بن محمد بن عبدالبر القرطبی، الاستیعاب فی اسماء الاصحاب، بهامش الاصابه، دارالكتاب العربی، بیروت، ج 1، ص 544، عزالدین ابوالحسن علی بن محمد المعروف بابن الاثیر، اسدالغابه فی معرفه الصحابه، دارالكفر، بیروت 1409 ق. ج 2، صص 150 -149، سیر اعلام النبلاء، ج 4، ص 196. شهاب الدین احمد بن علی ابن حجر العسقلانی، الاصابهفی تمیز الصحابه، دارالكتاب العربی، بیروت، ج 1، ص 567.
3. الاصابه، ج 1، ص 567، الذریعه، ج 7، ص 189.